3 kwietnia 2008 r. w Czytelni Biblioteki Pedagogicznej w Ostrołęce odbył się Wieczorek Autorski młodych twórców z ostrołęckich szkół połączony z fachowymi konsultacjami.
Celem wieczorku było rozwijanie pasji pisania wśród uczniów gimnazjów i szkół średnich. Komisja w składzie: p. Ewa Bucińska, p. Anna Zdunek i p. Arkadiusz Kruczyk wybrała najlepsze prace. Oto wyniki:
Gimnazja:
I miejsce – Ewelina Lipka z Gimnazjum nr 1 w Ostrołęce Wyróżnienie – Magdalena Olesińska z Gimnazjum nr 5 w Ostrołęce
Szkoły średnie: I miejsce – Sylwia Bodytka z ZSZ nr 4 w Ostrołęce Wyróżnienie – Edyta Majewska z ZSZ nr 4 w Ostrołęce
Jam bezkresem morza, Wiatru powiewami, Ja – istota Boża, Co błądzi czasami.
Jestem snem na jawie, Odłamkiem całości, Źdźbłem w zielonej trawie, Królową nicości.
Małżonką anioła, Marzeń wagonami, Ptakiem, co nie zdoła Wzbić się nad drzewami.
Pielgrzymem do nieba, Owocem jabłoni, Jestem, choć nie trzeba, Jestem, choć czas goni.
Blaskiem smutnych zniczy, Biletem na drogę, Wszystkim być i niczym W mej poezji mogę.
Ewelina Lipka
SKOŃCZONOŚĆ NIESKOŃCZONOŚCI
Wchodzi mi w podeszwę kamień milowy, gdy idę chodnikiem pod rękę z Czasem. Słucham stuletnich kałuż rozmowy, szuram swym adidasom. Czyż nie piękna jest jesień w tym roku? Pytam Czasu wesoło. Bardzo możliwe, lecz mnie to nudzi, wszystko to samo wokoło. Spacerujemy dalej i chociaż deszcz leje wcale nas nie zniechęca. Zwiedzamy Paryż, Mediolan, Pompeje pstrykając przy tym zdjęcia. Wracam do domu, nastawiam pralkę Co robisz? Pyta tata Odbywam swoją codzienną walkę, wypieram buty z historii świata.
Magdalena Olesińska
Dlaczego wszyscy się jej boją? Dlaczego nikt na nią nie czeka? Dlaczego z otwartymi drzwiami przed nią nie stoję? Dlaczego każdy przed nią ucieka? To ona wie kiedy nadejdzie godzina W której pożegnać przyjdzie się czas To ona wie wszystko i nie zapomina Wie kiedy zabraknie kogoś wśród nas I wtedy przyjdzie bo kiedyś przyjść musi Przyjdzie i powie to koniec twych lat Chwyci twą rękę i więcej nie puści Zabierze ze sobą tam gdzie lepszy jest świat I zdążysz zadać tylko jedno pytanie Te które zada sobie każdy z nas Czy na tej ziemi coś po mnie zostanie? Czy ktoś o mnie wspomni za tysiąc lat?
Sylwia Bodytka
SŁOWA
Szukam takich słów, Którymi nazwać można Kurpie…
To ziemia pachnąca, ułożona Krętymi skosami świeżo uciętej Trawy. To dojrzałe żyto starannie poukładane W dziesiątki. Ludzie z rękami zgrubiałymi Od kosy Nie płaczą z bólu.
