Czasopismo „Rewalidacja” od 2010 wydawane jest przez Wydawnictwo Kompendium. Poprzednim wydawcą było zlikwidowane Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej. „Rewalidacja” ukazuje się w cyklu półrocznym.

W numerze 1/2010 Barbara Winczura przedstawia efekty przeprowadzonego przez nią treningu społeczno-poznawczego dzieci z autyzmem¹. Dzieci z autyzmem interpretują zachowanie innych osób w sposób dosłowny, nie rozumiejąc zróżnicowania opartego na intencjach czy uczuciach. Mają również problem z odróżnieniem tego, o czym same myślą od tego o czym myśli ktoś inny. „Często mówi się, że dzieci z autyzmem są analfabetami w kwestiach związanych z intuicją, komunikacją pozawerbalną i sferą komunikacji społecznej”². W dalszej części artykułu Barbara Winczura zapoznaje czytelników z treningiem społeczno-poznawczym P.Steerneman`a. Jest to program interwencyjny wykorzystywany we wszystkich ośrodkach dla dzieci autystycznych w Holandii. Składa się z 22 sesji podzielonych na osiem części. Zbudowany jest ze scenek eksperymentalnych, a zadania opierają się na planszach obrazkowych, historyjkach, scenkach kukiełkowych, zabawach tematycznych. Ćwiczenia maja formę zorganizowanej zabawy. Autorka prezentuje następnie wyniki treningu z dziećmi autystycznymi po adaptacji programu Steerneman`a.

Również w tym numerze „Rewalidacji” Maria Piszczek prezentuje Kwestionariusz do oceny kompetencji emocjonalno-społecznych (KOKE-S) autystów i dzieci z zespołem Aspergera³. Swoimi doświadczeniami z długotrwałej, systematycznej terapii niedyrektywnej autystycznego chłopca dzieli się Felicyta Krawczyk⁴, a Aleksandra Masierak-Baran pisze o skutkach źle pojętej integracji, wynikających z przekonania, że opracowanie stosownych aktów normatywnych i właściwe zorganizowanie środowiska, automatycznie uruchomi ten proces⁵. W artykule autorka zadaje szereg pytań o celowość i skuteczność integracji. „ Równość szans oznacza prawo do nauki w takich warunkach, które są najbardziej optymalne. Czy kryterium to może spełniać szkoła ogólnodostępna, w której wszyscy są lepsi od dziecka z upośledzeniem umysłowym, a na rehabilitację i zajęcia specjalistyczne nie wystarcza godzin? Czy istnienie szkół specjalnych rzeczywiście musi implikować istnienie nierówności społecznych?”⁶.

W czasopiśmie „Niepełnosprawność i Rehabilitacja” nr 2/2010 Anna Godlewska podjęła się próby uporządkowania definicji terapia zajęciowa⁷. Autorka przedstawia cele terapii zajęciowej oraz kompetencje terapeuty zajęciowego.

Paulina Białobrzeska prezentuje „Przewodnik po instytucjach pomocowych”⁸. Charakteryzuje domy pomocy społecznej i hospicja, informuje jaki zakres pomocy wobec niepełnosprawnych oferują pracownicy socjalni, PFRON i organizacje pozarządowe.

Ofertę systemu edukacyjnego dla uczniów z dysfunkcjami rozwojowymi oraz niepełnosprawnościami przybliża Katarzyna Chrąściel⁹. Autorka stwierdza, ze „Konieczne jest dostosowanie wymagań do indywidualnych potrzeb, zwracając uwagę na warunki uczenia się, a więc indywidualne programy, dostosowanie do tempa rozwoju, specjalne metody nauczania, specjalne standardy lokalowe i oprzyrządowanie, specjalne formy sprawdzania ich wiedzy, wreszcie odpowiednio przygotowani nauczyciele – specjaliści”.¹⁰.

¹ Winczura B.: Jak uczyć dzieci z autyzmem rozumieć myśli, uczucia i intencje innych ludzi? Implikacje terapeutyczne dla teorii umysłu. Rewalidacja.  – 2010, z. 1, s. 29-47
² Tamże, s. 30
³ Piszczek M.: Kwestionariusz do oceny kompetencji emocjonalno-społecznych (KOKE-S) wysoko funkcjonujących autystów i dzieci z zespołem Aspergera Rewalidacja. – 2010, z. 1, s. 48-63
⁴ Krawczyk F.: Terapia niedyrektywna autystycznego chłopca. Rewalidacja. – 2010, z. 1, s. 64-76
⁵ Masierak-Baran A.: Różne oblicza integracji. Rewalidacja. – 2010, z. 1, s. 16-28
⁶ Tamże, s. 25
⁷ Godlewska A.:  Czym jest terapia zajęciowa? Niepełnosprawność i Rehabilitacja. – 2010, nr 2, s. 32-39
⁸ Białobrzeska P.:  Przewodnik po instytucjach pomocowych. Niepełnosprawność i Rehabilitacja. – 2010, nr 2, s. 40-46
⁹ Chrąściel K.: Polski system edukacyjny. Niepełnosprawność i Rehabilitacja. – 2010, nr 2, s. 47-54
¹⁰ Tamże, s. 48