W 2011 r. obchodzimy 100. rocznicę urodzin Czesława Miłosza. Rok 2011 został również ogłoszony rokiem noblisty. Jest to doskonała okazja, aby przybliżyć młodzieży wcale niełatwą twórczość Czesława Miłosza oraz zapoznać z kolejami życia pisarza.

W czasopiśmie „Polski w Praktyce” nr 5/2011 czytelnicy mogą przeczytać wywiad z Andrzejem Franaszkiem - autorem biografii Czesława Miłosza ¹. Zgadza się on z opinią, „…że Miłosz zamknął pewien rozdział w historii polskiej poezji i w historii polskiego życia literackiego. Drugiej tak wielkiej figury nie ma. Są poeci o pokolenie młodsi, jest Tadeusz Różewicz i jest Wisława Szymborska, ale ich skala oddziaływania jest mniejsza. Mało który, a może i nikt, ze współczesnych poetów ma tak silną wiarę w sens i znaczenie słowa poetyckiego, jaką miał Miłosz. Wierzył, że wiersz pewnie nie zbawi świata, ale może nas przynajmniej ocalić.” ².

Tomasz Jędrzejewski z kolei przedstawia „propozycję interpretacji kilku wierszy o zmaganiach z własną egzystencją i językiem” ³. W artykule pt. „Czesław Miłosz z dala od historii” autor przytacza wyznanie Miłosza z Ars poetica? („Miasto bez imienia” 1969), „że zawsze tęsknił do formy bardziej pojemnej, która nie byłaby zanadto poezją, ani zanadto prozą” ⁴. Tomasz Jędrzejewski poddaje analizie m. in. fragmenty utworów : „Spotkanie” , „Jak powinno być w niebie”, „Traktat poetycki”, „W słoju”, „Dar”, „Miasto bez imienia”.

Nauczycielom języka polskiego zaproponowano konspekty lekcji, których tematami jest interpretacja i analiza wierszy Czesława Miłosza –„W mieście”, „Nadzieja”, „Słońce”, „Ogrodnik”.

Rok szkolny 2011/2012 został ogłoszony przez minister Katarzynę Hall Rokiem Szkoły z Pasją. Artykuł Małgorzaty Boraczyńskiej nawiązuje do pracy nauczycieli z pasją, którzy odkrywają i rozwijają talenty uczniów ⁵. Autorka podpowiada jak poznać ucznia zdolnego oraz jakie bariery w rozwoju spotyka taki uczeń. Stwierdza również, że „Uczniowie zdolni potrzebują poczucia samodzielnego kierowania sobą, często okazują to upartością czy buntem, dlatego należy stwarzać im takie warunki, by poczuli, że decydują o swoich działaniach, oczywiście z jasnym określeniem odpowiedzialności za decyzje” ⁶. Małgorzata Boraczyńska charakteryzuje postawę nauczyciela wspierającego oraz podkreśla znacznie motywacji do nauki i pracy.

Zachęcam również do lektury miesięcznika „Polonistyka” . W numerze 10/2011 Grzegorz Karwasz dokonuje analizy i porównania polskiego systemu szkolnego z krajami OECD. ⁷ Autor stwierdza, że "[…] łączna ilość godzin nauki w przedziale wiekowym 7-14 lat jest w Polsce najniższa spośród wszystkich 30 porównywalnych krajów OECD, o 10 % niższa niż w Estonii, 20 % niższa niż w Austrii i 30 % niższa niż w Anglii!”.⁸

Piotr Kołodziej w swoim artykule przywołuje przedwojenną „podstawę programową”⁹. ”Przedwojenna podstawa programowa, czyli fundament późniejszych programów nauczania, składała się przede wszystkim z trzech założeń podstawowych. Były to: założenie „psychologiczne”, założenie „wychowawcze” i założenie „życiowe” (inaczej zasada socjologiczna). Determinowały one konstrukcję wewnętrzną całego późniejszego programu…”¹⁰.

Równie interesujący jest artykuł Wiesławy Wantuch zachęcający do podejmowania badań przez nauczycieli oraz do ich publikacji ¹¹. Autorka stwierdza, że „Obserwacja to najprostsza i zdawałoby się naturalna technika badań możliwa do zastosowania od zaraz w każdej szkole”¹².