W bieżącym wydaniu "Serwisu Prasowego" zostaną zaprezentowane czasopisma dla nauczycieli języka polskiego, studentów kierunków filologicznych oraz wszystkich zainteresowanych literaturą .

Numer 4/2006 "Polonistyki" poświęcony jest obliczom sportu, jego dobrym i złym stronom, zasadzie fair-play i sportowcom samotnikom.

Polecam artykuł Małgorzaty Okupnik pt."Każdy ma swój biegun. O samotnikach w sporcie" [M.Okupnik : Każdy ma swój biegun. O samotnikach w sporcie. Polonistyka 2006 nr 4 s. 6-11]. Autorka stwierdza, że wychowanie fizyczne wyłączone jest z nauczania zintegrowanego. Przyszłych nauczycieli wychowania fizycznego nie zapoznaje się z klasyką literatury sportowej oraz nie prowadzi się dla nich zajęć z kultury języka. W szkole brakuje pogłębionej refleksji nad sportem. Małgorzata Okupnik proponuje polonistom przeprowadzenie lekcji o związkach sportu i literatury, wątkach, motywach i tematach sportowych w literaturze. Polonista może omówić wpływ sportu na język, kwestie zapożyczeń oraz teksty o starożytnych i nowożytnych igrzyskach, idei olimpizmu, polskich olimpijczykach. Autorka analizuje podręczniki do kształcenia literackiego oraz przewodniki metodyczne i przedstawia zawarte tam propozycje lekcji na temat sportu.

Małgorzata Okupnik na koniec stwierdza, że "nie da się ukryć, że dla najmłodszego pokolenia, nie bez racji nazywanego "audiowizualnymi dziećmi", pewnym, fragmentem obrazu rzeczywistości społecznej jest także sport i różne jego odmiany. Nieobce jest mu też frustrujące poczucie samotności w tłumie, w klasie szkolnej, czasem w rodzinie. Sportowcy samotnicy uczą, jak pokonywać własne słabości i przeciwności losu, jak przetrwać w ekstremalnych warunkach i jak walczyć o realizację własnych marzeń oraz ambicji" [Tamże, s. 11].

Zachęcam również do lektury artykułu Marcina Jauksza "Rycerz i śmierć - o szachowych figurach w tekście, w szkole, w życiu" [M. Jauksza : Rycerz i śmierć - o szachowych figurach w tekście, w szkole, w życiu. Polonistyka 2006 nr 4 s. 46-48]. Autor analizuje motyw gry ze śmiercią. Szachy były zawsze grą elit i stały wysoko w hierarchii rozrywek umysłowych. Umiejętność gry w szachy była również utożsamiana z mistrzostwem w innych dziedzinach życia. "Dlaczego Śmierć wybiera szachy? Średniowieczna ikonografia wskazuje, że układ ten wynika z charakteru gry, z prostych paralel, jakie funkcjonują między żywym człowiekiem a jego figuralną obecnością na planszy" [Tamże, s. 47]

Polecam również lekturę miesięcznika poświęconego dramaturgii współczesnej pt. "Dialog". W numerze 4/2006 czytelnicy znajdą interesujący artykuł Łukasza Drewniaka pt. "Polski Matrix" [Ł. Drewniak : Polski Matrix. Dialog 2006 nr 4 s. 5-23]. Autor analizuje polskojęzyczną dramaturgię zaangażowaną z lat 1999-2006. Rok 1999 jest cezurą kluczową, wyznaczoną datą premiery pierwszej kultowej części filmowej trylogii braci Wachowskich "Matrix". "Matrix" zrobił światową karierę także w Polsce. Rodzimi autorzy sztuk dramatycznych zaczęli coraz śmielej nazywać tym określeniem rzeczywistość, w której funkcjonują ich bohaterowie. "Trudno ukryć, ze Matrix z polskiej dramaturgii lat 1999-2006 to obszar zniewolenia ograniczony do kilku środowisk. Obraz wybiórczy, świadomie wyostrzony i zdeformowany. Dramatopisarze skupili się wyłącznie na negatywnej wizji systemu, snują diagnozy pesymistyczne, pokazują rzeczywistość totalnego ubezwłasnowolnienia. Bez sympatii, zgryźliwie, zawistnie.[Tamże, s. 22].

Kolejne artykuły poświęcone są współczesnej dramaturgii niemieckiej: "Między słowami" Elżbiety Ogrodowskiej-Jesionek - o dramatach Martina Heckmannsa, [Dialog 2006 nr 4 s. 78-85], "Przeciąg" Dariusza Konińskiego - o koncepcji teatru postmodernistycznego [Dialog 2006 nr 4 s. 86-89] czy "Rewolucja niekonkretna" Justyny Golińskiej o niemieckiej dramaturgii młodego pokolenia [Dialog 2006 nr 4 s. 90-98].