Wakacyjny numer miesięcznika "Wychowanie, na co Dzień" zawiera interesujący artykuł autorstwa Tomasza Zimnego pt. "Poszukiwanie potencjału integracyjnego w konfliktach szkolnych". [Zimny Tomasz: Poszukiwanie potencjału integracyjnego w konfliktach szkolnych. Wychowanie, na co Dzień. - 2004, nr 7 / 8, s. 20 - 23]

Sytuacje konfliktowe zachodzą podczas realizacji procesu edukacji szkolnej. Mają one różne podłoże, różny zasięg i różne konsekwencje. Zdaniem autora "zachodzą one w szkole prawie w sposób ciągły i nieustający i nie w tym rzecz, by ich nie było, lecz w tym, by nauczyć się je szybko rozwiązywać przy aprobacie stron konfliktu." [Tamże, s. 20]

Autor zapoznaje czytelników ze sposobami rozwiązywania konfliktów, ze stylami rozwiązywania konfliktu między stronami negocjacji oraz kryteriami oceny wyników negocjacji szkolnych. Podkreśla również, że istotne są predyspozycje do negocjowania między stronami konfliktu. Do cech charakteryzujących sprawnego szkolnego negocjatora autor zalicza:

• elastyczność zachowań i stanowiska, polegająca na przedstawieniu celu jako całej gamy możliwych rozwiązań,
• profesjonalizm, czyli wysokie kompetencje merytoryczne,
• odpowiedzialność za podjęte porozumienie,
• obiektywność - unikanie tendencyjności,
• korzystna prezencja,
• autorytet w środowisku.

Interesujący jest również artykuł Czesława Banacha pt. "Kultura pedagogiczna i wychowawcza szkoły". [Banach Czesław: Kultura pedagogiczna i wychowawcza szkoły. Wychowanie na co Dzień. - 2004, nr 7 / 8, s. 11 - 15]
Autor stwierdza, że kultura pedagogiczna i wychowawcza w szkole przejawia się i kształtuje między wszystkimi podmiotami edukacji. Najważniejszą rolę spełniają tu uczniowie i nauczyciele.
Według Czesława Banacha kulturę pedagogiczną tworzą m.in.:

• nowe i tradycyjne zasady organizacji i metody postępowania w życiu szkoły,
• sposób funkcjonowania prawa oświatowego i praw dziecka,
• stosunki międzyludzkie w szkole,
• dążenie do rozwoju wszystkich podmiotów wychowania w szkole,
• samorządność i demokratyzacja.

W dwumiesięczniku "Nowa Edukacja Zawodowa" nr 4/2004 polecam artykuł Ewy Kędrackiej i Jolanty Podłowskiej pt. "Akredytacja strategią wejścia na ścieżkę jakości". [Kędracka Ewa, Podłowska Jolanta: Akredytacja strategią wejścia na ścieżkę jakości. - Nowa Edukacja Zawodowa. - 2004, nr 4, s. 18 - 22]
Akredytacja jest potwierdzeniem, że dana placówka oświatowa zapewnia wysoką jakość oferowanych usług. Akredytację placówek oświatowych regulują odpowiednie akty prawne: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych oraz Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli.
Proces starania się o akredytację, jak i inne potwierdzenia jakości, z reguły obejmuje następujące etapy:

• Samoocena placówki.
• Złożenie formalnego wniosku o akredytację.
• Proces kwalifikowania dowodów.
• Raport komisji. Decyzja o akredytacji lub jej odmowie.
• Akceptacja wniosku - decyzji komisji przez odpowiedni organ odpowiadający za akredytację.
Akredytacja poprawia komunikację wewnątrz placówki, rozwija ducha współpracy, aktywizuje działalność zespołową, stanowi publiczną reklamę, motywuje personel, przyspiesza podnoszenie jakości, popularyzuje dobre działania organizacyjne. [Tamże, s. 22]
Proponuję również lekturę artykułu Ireneusza Kamińskiego pt. "Refleksje na temat wykorzystania metod aktywizujących podczas zajęć praktycznych". [Kamiński Ireneusz: Refleksje na temat wykorzystania metod aktywizujących podczas zajęć praktycznych. - Nowa Edukacja Zawodowa. - 2004, nr 4, s. 25 - 27]
Autor przekazuje swoje spostrzeżenia na temat metod aktywizujących: metody tekstu przewodniego, metody projektów, metody metaplanu. Istotne jest stwierdzenie autora podsumowujące artykuł "Nie należy jednak przeceniać metod aktywizujących, bo nic nie zastąpi nauczyciela (zwłaszcza dobrego), który potrafi zainteresować ucznia problematyką zajęć". [Tamże, s. 27]