W bieżącym wydaniu “Serwisu Prasowego” zostaną przedstawione czasopisma, będące organami działających związków zawodowych pracowników oświaty, tj. "Głos Nauczycielski" i "Przegląd Oświatowy".
Periodyki te cechuje aktualność przedstawianych informacji oraz szeroki wachlarz poruszanych problemów. Te kryteria spełnia również prenumerowana w Czytelni Biblioteki Pedagogicznej "Gazeta Szkolna", dlatego zostanie scharakteryzowana obok wcześniej wymienionych czasopism.

"Głos Nauczycielski" jest tygodnikiem społeczno-oświatowym wydawanym przez Związek Nauczycielstwa Polskiego. Założony w 1917 r. jako organ Zrzeszenia Nauczycielskiego Polskich Szkół Początkowych i Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych. Obecnie organ ZNP.

Główne działy "Głosu Nauczycielskiego" dotyczą spraw organizacyjnych ZNP oraz zagadnień oświaty i wychowania w Polsce. W tygodniku zawarta jest m.in. stała rubryka pt. "Bliżej prawa", w której publikowane są komentarze i interpretacje aktów prawnych dotyczących oświaty. Czytelnicy mogą tu zasięgnąć rady i znaleźć odpowiedź na swoje pytania. Redakcja czasopisma żywo reaguje na aktualne oczekiwania czytelników. To właśnie w "Głosie Nauczycielskim" najwcześniej publikowano plany rozwoju zawodowego nauczycieli oraz szeroko informowano o procedurze awansu zawodowego.

Organem "Solidarności" Pracowników Oświaty i Wychowania jest dwutygodnik "Przegląd Oświatowy", wydawany przez Stowarzyszenie Instytut Promocji Nauczycieli "Solidarność" w Gdańsku. W czasopiśmie publikowane są jednak nie tylko artykuły poświęcone środowisku zawodowemu skupionemu wokół NSZZ "Solidarność". Redakcja zamieszcza również materiały poświęcone reformie oświaty, wychowaniu i nauczaniu w Polsce i na świecie. Zazwyczaj w każdym numerze dwutygodnika znajduje się artykuł nawiązujący do tradycji historycznej czy innym istotnym wartościom.

Czasopismo zawiera wkładkę "Przegląd prawny: Vademecum wiedzy prawniczej", gdzie publikowane są obowiązujące akty prawne dotyczące oświaty. W rubrykach "Prawo pracy" i "Prawo oświatowe" redakcja odpowiada na pytania czytelników.

W "Przeglądzie Oświatowym" numer 7 z 2002 r. polecam artykuł Wojciecha Jarantowskiego pt. "Pierwsze spotkanie"¹ [¹Jarantowski Wojciech: Pierwsze spotkanie. Przegląd Oświatowy, 2002, nr 7, s.7-9]. Autor przedstawia ustalenia ze spotkania Prezydium NSZZ "S" z nowym kierownictwem Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu. Omówiono wówczas m.in. sytuację płacową w oświacie, tryb negocjacji aktów wykonawczych do Karty Nauczyciela i Ustawy o systemie oświaty, problem doskonalenia nauczycieli, w tym dopłat do czesnego dla nauczycieli studiujących, problematykę opiekuńczo-wychowawczą, opiniowanie przez związki zawodowe wniosków o odznaczenia i medale oraz zmiany w przepisach dotyczących konkursów na dyrektorów szkół.

Kolejnym czasopismem wartym rekomendacji jest "Gazeta Szkolna". Jest to tygodnik poświęcony szerokiej problematyce edukacyjnej. Na łamach czasopisma poruszana jest tematyka związana z reformą oświaty, metodami nauczania i wychowania oraz z życiem codziennym szkoły. Omawiane są również istotne problemy środowisk nauczycielskich i administracji oświatowej. W "Gazecie Szkolnej" drukowane są także teksty aktów prawnych dotyczących oświaty.
Tygodnik zawiera stałe działy:

Z numeru 16/2002 "Gazety Szkolnej" polecam artykuł pt. "Trzy sesje awansu i co dalej"² [² K.B.: Trzy sesje awansu i co dalej. Gazeta Szkolna, 2002, nr 16, s. 4-5]. Autor przypomina, że od wprowadzenia procedury awansu zawodowego nauczycieli minęły trzy sesje kwalifikacyjne. Można więc pokusić się o pewne podsumowania. Było to przedmiotem obrad sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. Pojawiły się również propozycje głębszych zmian w systemie awansu zawodowego nauczycieli. Postulowano, aby umiejscowić komisje kwalifikacyjne w ośrodkach doskonalenia nauczycieli albo w okręgowych komisjach egzaminacyjnych, a wyłączyć je z organów prowadzących szkoły lub sprawujących nadzór. Proponowano również, aby wrócić do koncepcji stopni zawodowych nauczycieli z komisjami, w których nauczycieli oceniali prawdziwi fachowcy w swoich specjalnościach. Nauczyciel był obserwowany w trakcie pracy i musiał wykazać się prawdziwym dorobkiem naukowym bądź dydaktycznym. Awans zawodowy nie powinien kończyć się na uzyskaniu stopnia nauczyciela dyplomowanego. To powinien być dopiero początek prawdziwej kariery nauczycielskiej.